វារីអគ្គិសនី: ឥទ្ធិពលចិន
និង បញ្ហាបរិស្ថាន?
ដោយស៊ឹម វីរៈ
កាសែតប៉ុស្តិ៍ខ្មែរ លិខិតមិត្តអ្នកអាន ចុះថ្ងៃទី ២៦ ខែ កក្កដា
ឆ្នាំ ២០១៤
តម្លៃអគ្គិសនីនៅកម្ពុជាគឺមានតម្លៃថ្លៃជាងគេនៅក្នុងតំបន់ដែលជារបាំងមួយក្នុងការទាក់ទាញវិនិយោគិនបរទេស។
រដ្ឋាភិបាលរំពឹងថា បញ្ហានេះនឹងត្រូវបានដោះស្រាយនៅពេលថាមពលពីវារីអគ្គិសនីចាប់ដំណើរការ។
នៅក្នុងការពិភាក្សាទាក់ទងទៅនឹងរោងចក្រថាមពលវារីអគ្គិសនីយើងសង្កេតឃើញមានលក្ខណពិសេសពីរយ៉ាង
ទី១ គឺ“ការបន្ទោសប្រទេសចិន” និង ទី២ ការផ្តោតអារម្មណ៍ខ្លាំងទៅលើផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន
ពោលគឺសុទ្ធតែជាទ្រឹស្តីអវិជ្ជមាន។
លក្ខណពិសេស ទី១ “ការបន្ទោសប្រទេសចិន”
ចំណុចនេះកើតឡើងដោយសារថា ភាគច្រើននៃគម្រោងរោងចក្រថាមពលវារីអគ្គិសនីសុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹង
ប្រទេសចិន។ យោងតាមក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល ក្រុមហ៊ុនរបស់ចិន បានវិនិយោគជាង ១៦០០
លានដុល្លារ លើការសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គិសនីចំនួន ៦ ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់ថាមពលបាន
៩២៨ មេហ្គាវ៉ាត់។ តួលេខនេះហាក់ក្លាយជាមូលដ្ឋានចម្បងក្នុងការទាញសេចក្តីសន្និដ្ឋានថា
កម្ពុជាប្រហែលជាផ្តល់អភ័យឯកសិទ្ធិពិសេសផ្តាច់មុខដល់ ប្រទេសចិន។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ
យើងក៏គួរតែឆ្ងល់ដែរថា ហេតុអ្វីបានជាប្រទេសដទៃទៀតមិនធ្វើ ឬ មិនចង់ធ្វើគម្រោងបែបនេះ។
ជប៉ុន ដែលជាប្រទេសផ្តល់ជំនួយធំបំផុតមួយរបស់កម្ពុជាមិនដែលមានគម្រោងទាក់ទងនឹងរោងចក្រថាមពលវារីអគ្គិសនីទ្រង់ទ្រាយធំនៅកម្ពុជានោះឡើយ
តាំងពីជប៉ុនចាប់ផ្តើមឡើងវិញនូវជំនួយអភិវឌ្ឍន៍ផ្លូវការដល់កម្ពុជានៅ ឆ្នាំ១៩៩២។
តើនេះបណ្ដាលមកពីមូលហេតុអ្វី?
គម្រោងទំនប់វារីអគ្គិសនី
ណាម៉ាដា នៅ ឥណ្ឌា និង កូតូប៉ានចាំង នៅឥណ្ឌូនេស៊ី គឺជាចម្លើយចំពោះសំណួរខាងលើ។
គម្រោងទាំងនេះគឺជាបទពិសោធដ៏ជូរចត់របស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន ដែលធ្វើឲ្យជប៉ុនមានការរារែកក្នុងការប្រឡូកជាមួយនឹងគម្រោងបែបនេះ
ដែលតែងតែបញ្ឆេះនូវការប្រទូសរ៉ាយមិនចេះចប់រវាងក្រុមដែលការពារបរិស្ថាន
និងអាជ្ញាធរ ហើយនៅទីបញ្ចប់គឺធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយសរបស់ខ្លួនដែលជាម្ចាស់ជំនួយទៅវិញ។
ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ដែលជាសមាជិកនៃអង្គការដើម្បីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ
និងអភិវឌ្ឍន៍ (OECD)
បានផ្តល់ជំនួយដល់កម្ពុជាសរុបប្រហែល ២០០ លានដុល្លារពី ឆ្នាំ២០០០
ដល់ ឆ្នាំ២០១២ នៅក្នុងវិស័យថាមពល។ ពិតណាស់ថា ប្រទេសទាំងនេះអាចជួយលើគម្រោងធំៗដូចជារោងចក្រថាមពលវារីអគ្គិសនី
ដោយប្រើប្រាស់ប្រាក់កម្ចីបាន ប៉ុន្តែ ស្ថិតិកន្លងមកបានបង្ហាញថា ជប៉ុន អាល្លឺម៉ង់
អូស្ត្រាលី និង បារាំង ជាដើម បានជ្រើសរើសការជួយលើគម្រោងដែលមានលក្ខណៈមិនសូវរសើប
ដូចជា ការជួយទៅលើខ្សែបញ្ជូនចរន្ត និងប្រព័ន្ធចែកចាយអគ្គិសនីវិញ ។ ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង
ជប៉ុន ទើបតែផ្តល់ប្រាក់កម្ចីប្រហែល ៦៥ លានដុល្លារ កាលពី ខែមិថុនា កន្លងមកនេះដើម្បីជួយពង្រីកប្រព័ន្ធចែកចាយអគ្គិសនីនៅ
ទីក្រុងភ្នំពេញ។
ការបកស្រាយខាងលើគឺចង់បញ្ជាក់ថា
ទោះបីជាប្រទេសនោះជាប្រទេសដែលមានបច្ចេកវិទ្យាជឿនលឿន និងគិតគូរពីបរិស្ថានយ៉ាងណាក៏ដោយ
ក៏គ្មានប្រទេសណាដែលអាចធ្វើវារីអគ្គិសនីដោយមិនប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានបានដែរ។
ដូច្នេះ ជាជាងការបន្ទោសប្រទេសចិន
យើងគួរសួរទៅវិញថា បើចិនមិនធ្វើរោងចក្រថាមពលវារីអគ្គិសនី តើមានប្រទេសណាដែលអាចជួយកម្ពុជាលើវិស័យនេះ?
លក្ខណពិសេស ទី២ ការផ្តោតអារម្មណ៍ខ្លាំងទៅលើផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន។
ការផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីនៅកម្ពុជាកាលពី
ឆ្នាំ២០១៣ មានចំនួន ៤២៩៧ លានគីឡូវ៉ាត់ម៉ោង ហើយកម្ពុជាពឹងផ្អែកលើអគ្គិសនីនាំចូលពី
វៀតណាម និង ថៃ ជាង ៦០ ភាគរយ។ អគ្គិសនីនៅកម្ពុជាមានតម្លៃខ្ពស់ជាងគេក្នុងតំបន់
ដោយសារកម្ពុជាខ្វះប្រព័ន្ធចែកចាយចរន្តអគ្គិសនី តង់ស្យុង ខ្ពស់ហើយ ៩០ ភាគរយនៃការផលិតអគ្គិសនីក្នុងស្រុកគឺប្រើប្រាស់ប្រេងឥន្ធនៈនាំចូលពីក្រៅប្រទេស។
យោងតាមការប្រៀបធៀបសោហ៊ុយវិនិយោគរបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មក្រៅប្រទេសរបស់ជប៉ុន
(JETRO) តម្លៃអគ្គិសនីនៅភ្នំពេញ គឺប្រហែល ៧២០ រៀលដែលជាតម្លៃខ្ពស់បើប្រៀបធៀបនឹង
ក្រុងបាងកក (ថៃ) ដែលមានតម្លៃ ៤០០ រៀល ហាណូយ និង ហូជីមិញ (វៀតណាម) តម្លៃ ៣៦០ រៀល
យ៉ាំងហ្គោន (មីយ៉ាន់ម៉ា) ៤៨០ រៀល និង វៀងចន្ទន៍ (ឡាវ) ២០០ រៀល។
វិនិយោគិនជប៉ុន ភាគច្រើនគឺមកបោះទីតាំងរោងចក្ររបស់ខ្លួននៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស។
បើយើងប្រៀបធៀបតម្លៃអគ្គិសនីនៅក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស យោងតាមការស្ទាបស្ទង់ដោយធនាគារមួយរបស់
ជប៉ុន បានបង្ហាញថា អគ្គិសនីនៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស ក្រុងភ្នំពេញ មានតម្លៃប្រហែល
៨០០ រៀល។ តំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសនៅ ក្រុងបាវិត មានតម្លៃតែ ៦០០ រៀលទេ ប៉ុន្តែក្នុង
១ ថ្ងៃដាច់ភ្លើងជាង ២០ដង។ នៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស ក្រុងព្រះសីហនុ វិញអគ្គិសនីមានតម្លៃ
៩៦០ រៀល។
សម្រាប់វិនិយោគិនភាគច្រើនតម្លៃអគ្គិសនី
និងការផ្គត់ផ្គង់ប្រកបដោយស្ថិរភាព គឺជាបញ្ហាប្រឈមមួយដែលរារាំងការវិនិយោគនៅកម្ពុជា
ជាពិសេសចំពោះក្រុមហ៊ុនផលិតកម្មដែលត្រូវការប្រើប្រាស់អគ្គិសនីច្រើន។
រាជរដ្ឋាភិបាលដឹងច្បាស់ថា
វិស័យឯកជនដើរតួនាទីស្នូលក្នុងកិច្ចអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច និងការបង្កើតការងារ
ដូច្នេះ គឺជារឿងធម្មតាដែលរាជរដ្ឋាភិបាលខិតខំប្រឹងប្រែងបង្កើនការផលិតអគ្គិសនីក្នុងស្រុកដើម្បីឆ្លើយតបឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទៅនឹងតម្រូវការ។
ការទាមទារឲ្យមានការផ្គត់ផ្គង់គ្រប់គ្រាន់គឺមិនមែនដើម្បីតែទាក់ទាញវិនិយោគមួយមុខទេ
ប៉ុន្តែ បញ្ហានេះក៏សំខាន់ផងដែរចំពោះបញ្ហាសន្តិសុខជាតិ។ នរណាក៏អាចយល់បានដែរថា
គ្មាននរណាស្រណុកចិត្ត ស្រណុកកាយជាមួយនឹងការពឹងផ្អែកលើការនាំចូលថាមពលពីប្រទេសជិតខាងដល់ទៅជាង
៦០ ភាគរយនោះទេ។
មានជម្រើសច្រើនក្នុងការបង្កើនផលិតកម្មអគ្គិសនី
ប៉ុន្តែបើគិតលើស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់កម្ពុជា បច្ចុប្បន្ន ថាមពលវារីអគ្គិសនីគឺជាជម្រើសដែលអំណោយផលជាងគេបើប្រៀបធៀបទៅលើតម្លៃ
និងប្រសិទ្ធភាពហើយថែមទាំងគ្មានការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកបំពុលបរិយាកាសទៀតផង។
ក្រៅពីការផលិតអគ្គិសនី ប្រសិនបើមានការគិតគូរត្រឹមត្រូវ ទំនប់វារីអគ្គិសនីក៏មានតួនាទីគ្រប់គ្រងការផ្គត់ផ្គង់ទឹកគ្រប់គ្រងទឹកជំនន់
និងជួយសម្រួលដល់ការស្រោចស្រពផងដែរ។
ថាមពលកកើតឡើងវិញផ្សេង
ទៀតដូចជា ជីវឥន្ធនៈ ខ្យល់ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ជាដើម ក៏អាចជាជម្រើសមួយដែរសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ខ្នាតតូច
ប៉ុន្តែ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការឧស្សាហកម្ម ថាមពលទាំងនោះមានចំណុចខ្សោយនៅត្រង់ស្ថិរភាពនៃការផ្គត់ផ្គង់
និងការចំណាយទុនខ្ពស់ ដូច្នេះ តម្លៃក៏ឡើងខ្ពស់ដែលធ្វើឲ្យជម្រើសទាំងនេះបាត់បង់ភាពទាក់ទាញសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ទូទៅ
ក៏ដូចជាក្រុមហ៊ុនឧស្សាហកម្ម។ មកទល់ពេលនេះ មានប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍មួយចំនួនបានខិតខំអភិវឌ្ឍ
ថាមពលបែបនេះដែរ ប៉ុន្តែយើងពុំទាន់ឃើញមានជោគជ័យជាដុំកំភួននៅឡើយទេ បើគិតទៅលើទុនវិនិយោគដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដែល
ពួកគេបានចំណាយ។
ជារួមការពិចារណាលើផលប៉ះពាល់បរិស្ថានគឺត្រូវតែមានដោយខានមិនបាន
ប៉ុន្តែក្នុងការពិភាក្សាប្រៀបធៀប យើងក៏គួរសម្លឹងមើលទៅលើគុណប្រយោជន៍របស់រោងចក្រវារីអគ្គិសនីផងដែរ
ក្នុងបរិបទនៃស្ថានភាព និងសុខុមាលភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជាទាំងមូល។
ជាក់ស្តែង ក្រៅពីការវិភាគលើផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន
យើងក៏គួរមានការសិក្សាវិភាគសមរម្យមួយ ទៅលើលទ្ធផលសេដ្ឋកិច្ចដែលរោងចក្រវារីអគ្គិសនីបានបង្កើតឡើងផងដែរ។
ឧទាហរណ៍ តើគ្រួសារចំនួនប៉ុន្មានដែលទទួលបានអគ្គិសនីប្រើប្រាស់? តើថ្លៃអគ្គិសនីថយចុះប៉ុន្មាន?
តើការចំណាយរបស់ប្រជាជន និងក្រុមហ៊ុនថយចុះប៉ុន្មានដែរ?
តើក្រុមហ៊ុនប៉ុន្មានដែលចូលមកវិនិយោគក្រោយមានរោងចក្រវារីអគ្គិសនី?
តើក្រុមហ៊ុននោះបង្កើតការងារបានប៉ុន្មាន? បង្កើតចំណូលបានប៉ុន្មាន? ទ្រទ្រង់ជីវភាពប្រជាជនប៉ុន្មានគ្រួសារ។ល។
ដូច្នេះ ប្រសិនបើយើងពិចារណាលើកត្តាគុណប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច
និងសន្តិសុខជាតិ វាជាការសមរម្យដែលយើងទាញសេចក្តីសន្និដ្ឋានថា ក្នុងស្ថានភាពអភិវឌ្ឍបច្ចុប្បន្នរបស់កម្ពុជា
រោងចក្រថាមពល វារីអគ្គិសនីមិនមែនជាបញ្ហា «ចង់ បាន ឬ មិនចង់បាន»
នោះទេ ប៉ុន្តែ វាជាតម្រូវការដែល «ចាំបាច់»៕
ដោយ ស៊ឹម វីរៈ មន្ត្រីការទូត
តូក្យូ
No comments:
Post a Comment